Ο Σωτήρης Μήλιος γράφει στο sday.gr για τη νίκη (2-1) του ΠΑΟΚ επί της
Ραπίντ Βιέννης και το ρόλο του Λίαμ Λόρενς που έγινε... ο Λόρενς της
Μακεδονίας!
Στην
ζωή το σενάριο δεν έρχεται όπως το περιμένεις. Αν τα πράγματα ήταν
πάντα... προβλεπόμενα, τότε ο Τόμας Εντουαρντ Λόρενς, ένας αξιωματικός
του βρετανικού στρατού θα έμενε ένας απλός κατάσκοπος του αιγυπτιακού
στρατού, δεν θα γοητευόταν από την έρημο, ούτε θα έγραφε ιστορία ως ο
«Λόρενς της Αραβίας».
Ποιος
θα περίμενε τόσες ανορθογραφίες στην Τούμπα; Ποιος θα περίμενε «ντου»
και «χαζομαγκιές» πριν την σέντρα με πεσίματα μες το γήπεδo πριν την
σέντρα; Ποιος θα περίμενε έναν Αυστριακό να... στρίβει με χάρη
Βραζιλιάνου τον Κατσικά και να βάζει την Ράπιντ μπροστά στο σκορ στην
πρώτη της τελική προσπάθεια;
Ποιος θα περίμενε τον ΠΑΟΚ να... γέρνει τόσο πολύ από τα αριστερά και να
είναι η πρώτη ομάδα στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου που είχε
για ένα ολόκληρο ημίχρονο ως επιτελικό παίκτη τον αριστερό του μπακ
(Λίνο); Ποιος θα περίμενε τον Δικέφαλο με αρκετούς αόρατους στο γήπεδο
(Λάζαρ, Γεωργιάδης) να κάνει τόσες κλασικές ευκαιρίες και να τελειώνει
ημίχρονο με 66% δημιουργικής κατοχής, κοντά 10 τελικές (αρκετές
κλασικές), αλλά να χάνει; Ποιος θα περίμενε τον Κλάους να χάνει αυτό που
χάνει στο τέλος του ημιχρόνου; Ποιος θα περίμενε να τον δει με
περιβραχιόνιο στο χέρι πριν καν κλείσει τα 24; Ακόμα και αυτό που είχε
πίσω στην πλάτη του (Klaous), μία ανορθογραφία ήταν. Το «ο» είναι
περιττό στο Klaus!
Αν
δεν σε πάει το φύλλο στην τράπουλα έχεις δύο επιλογές. Είτε περιμένεις
να γυρίσει παίζοντας με κίνδυνο να χάσεις και τα... παντελόνια σου είτε
την κάνεις διακριτικά και περιορίζεις τις απώλειες. Ο Δώνης είπε να
αλλάξει τα φύλλα του, αν και το 4-4-2 του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζε με
μέγκενη που έσφιγγε τη μηνίγγια των Αυστριακών. Επέλεξε ρόμβο, με τον
Γεωργιάδη «ψευτοδεκάρι» και τον Σαλπιγγίδη πλάι στον Αθανασιάδη. Τζίφος.
Ο
ΠΑΟΚ έχασε την φλόγα του. Εχασε την σπίθα του. Εχασε την ορμή του. Η...
τράπουλα συνέχιζε να τον κοροϊδεύει, όταν η κεφαλιά του Κλάους από δυο
μέτρα έκανε το δοκάρι να ταρακουνηθεί και τον τερματοφύλακα να ψάχνει
να δει που πήγε η μπάλα.
Μέχρις
ότου ήρθε η ώρα για... ρέστα. Για τον... Λόρενς της Μακεδονίας.
Ελαφρώς... πρησμένος στο πάνω μέρος του κορμιού του (το παιδί έχει ρίξει
πολλά βάρη), ελαφρώς ράθυμος, με μετρημένες προπονήσεις στα πόδια και
χωρίς ξεκάθαρο ρόλο στο γήπεδο. Ο Λίαμ Λόρενς ήταν όντως το τελευταίο
χαρτί.
Εκεί,
εγένετο το θαύμα! Όταν ο ΠΑΟΚ παράτησε την λογική, το φύλλο γύρισε! Μία
γλυκιά σέντρα του Αγγλου με το δεξί και ένα τέλειο οριζοντίωμα για
«ψαράκι» από τον Κλάους έφερε το 1-1, με τον πιο δύσκολο τρόπο που θα
μπορούσε να επιλέξει για να σκοράρει. Και τι ειρωνεία. Με δοκάρι και
μέσα!
Κι
εκεί που είσαι έτοιμος να τραβήξεις κι άλλο μπαλαντέρ, τραβάς... ΖΟΝΚ! Ο
Λάζαρ «πουλάει» για πολλοστή φορά την μπάλα, τρώει τσάμπα κάρτα και
αφήνει τον ΠΑΟΚ με παίκτη λιγότερο πάνω που η κερκίδα αποφάσισε για
πρώτη φορά να σταματήσει να ασχολείται με αστυνομίες, «γαύρους» και
«βάζελους» και να φωνάξει ΠΑΟΚ.
Εντάξει,
πολύ είχε κοροϊδέψει η μπάλα. Ήταν ώρα να αφήσει τα αστεία και να
δικαιώσει αυτούς που της φέρθηκαν καλά για 90 λεπτά και όχι αυτούς που
την πόνεσαν. Συμβολικά, ο Λόρενς έδιωξε τον Λίνο από ένα κόρνερ (ο
Βραζιλιάνος είχε προπονήσει για τα καλά τον αντίπαλο τερματοφύλακα με
τις τζούφιες σέντρες του), η μπάλα ξαναπήγε σε αυτόν, νέα «γλυκιά»
σέντρα και το ριμπάουντ στον Κατσικά που εξιλεώθηκε για το στρίψιμο που
έφαγε για το τελικό 2-1.
Κάπως
έτσι, ο Λίαμ Λόρενς έγινε σε ένα βράδυ ο «Λόρενς της Μακεδονίας». Κι
επειδή πολύ πιάσαμε τις επικές ταινίες, ας κλείσουμε με μία ατάκα που
έμεινε στην ιστορία από την «Καζαμπλάνκα»: «Λουίς (σ.σ. Λίαμ), αυτή
είναι η αρχή μιας υπέροχης φιλίας»
