γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να παραμένει το πιο δημοφιλές και επαναστατικό συγκρότημα στην ιστορία της μουσικής.
Το ξεκίνημα μιας μεγάλης πορείας..
Το φαινόμενο Beatles ξεκίνησε το 1957, όταν ο Paul McCartney πέρασε με επιτυχία μια ακρόαση για τη θέση του κιθαρίστα στους Quarrymen, ένα γκρουπ που έπαιζε αυτοσχέδια μουσική, με επικεφαλής τον αείμνηστο John Lennon. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, άλλοι δύο μουσικοί είχαν προστεθεί στο συγκρότημα. Ο τότε 15χρονος κιθαρίστας, George Harrison, (γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1943 στο Λίβερπουλ) και ο Stuart Sutcliffe, φίλος του John Lennon από το σχολείο (γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου του 1940 στο Εδιμβούργο της Σκωτίας και πέθανε στις 10 Απριλίου του 1962 στο Αμβούργο, στη Γερμανία).
Στην αρχή, το συγκρότημα ονομάστηκε Johnny And The Moondogs, σύντομα όμως, άλλαξε το όνομά του σε Silver Beetles. Τον Απρίλιο του 1960 έκαναν την πρώτη τους περιοδεία στη Σκωτία και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς άλλαξαν ξανά το όνομά τους. Αυτή τη φορά, βάπτισαν τους εαυτούς τους Beatles. To όνομα αυτό το εμπνεύστηκε ο John Lennon από ένα όνειρο που είχε δει, μερικές μέρες πριν.
Στην αρχή, το συγκρότημα ονομάστηκε Johnny And The Moondogs, σύντομα όμως, άλλαξε το όνομά του σε Silver Beetles. Τον Απρίλιο του 1960 έκαναν την πρώτη τους περιοδεία στη Σκωτία και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς άλλαξαν ξανά το όνομά τους. Αυτή τη φορά, βάπτισαν τους εαυτούς τους Beatles. To όνομα αυτό το εμπνεύστηκε ο John Lennon από ένα όνειρο που είχε δει, μερικές μέρες πριν.
Όταν ο John Lennon συνάντησε τον Paul McCartney, ήταν και οι δύο γύρω στα 14 και ο John ελαφρώς μεθυσμένος. "Συνήθιζε να βάζει τα χέρια του γύρω από τους ώμους μου. Η ανάσα του μύριζε, αλλά του έδειξα κάποια μυστικά στην κιθάρα που δεν γνώριζε", έχει πει χαρακτηριστικά ο Paul McCartney για τη γνωριμία τους.
Tο πρώιμο ρεπερτόριό τους στηριζόταν σε διασκευές αμερικανικών R&B κομματιών των Chuck Berry και Little Richard. Με την επιστροφή τους από το Αμβούργο στις αρχές του 1961, ο Satcliff αποφάσισε να αποχωρήσει και ο McCartney πήρε το μπάσο. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, ο Bryan Epstein έγινε μάνατζέρ τους και απέδειξε σπάνιες ικανότητες και γι' αυτό τον αποκάλεσαν "πέμπτο Beatle’’.
 |
| Brian Epstein |
 |
| Οι Beatles στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, πίσω τους ο μάνατζερ Brian Epstein(1964) |
Προς το τέλος του 1962, οι Beatles γνώρισαν την πρώτη τους επιτυχία με το «Love Me Do», που έπαιξαν στην τελευταία εμφάνισή τους στο Star Club της Αγγλίας. Η φυσαρμόνικα που ο John Lennon έπαιζε μέσα στο κομμάτι, ήταν κάτι πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή. Ο Brian Epstein, που εξακολουθούσε να είναι μάνατζερ τους, τους έφερε σε επαφή με το μουσικό εκδότη, Dick James. Τα "Σκαθάρια" προετοίμαζαν την θριαμβευτική είσοδό τους στη μουσική σκηνή και ετοιμάζονταν για την μεγάλη εξόρμηση του 1963. Καθιέρωσαν το image με το ιδιαίτερο κούρεμά τους και τα σακάκια δίχως κολάρο.
Beatlemania..
1963
Η καριέρα τους άρχισε να εξελίσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Στις 13 Φεβρουαρίου του 1963 οι Beatles εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην τηλεόραση, και συγκεκριμένα στο βρετανικό τηλεοπτικό σόου «Thank Your Lucky Stars», προκειμένου να προωθήσουν το καινούργιο τους single «Please Please Me».
Το πρώτο τους άλμπουμ με τον ίδιο τίτλο έμεινε για 30 εβδομάδες στο Νο 1 της Αγγλίας, για να αντικατασταθεί το 1964 από το "With The Beatles", που έμεινε στην κορυφή για 22 εβδομάδες. Με την κυκλοφορία του ''With The Beatles'' καθιερώθηκαν όροι όπως "Merseybeat" (για τη μουσική τους) και "Beatlemania" (για την υστερία που προκαλούσαν, ειδικά στο γυναικείο πληθυσμό. "Παίρναμε 12.000 γράμματα την ημέρα!", έλεγε αργότερα ο Ringo.).
Το σόου είχαν παρακολουθήσει πάνω από έξι εκατομμύρια τηλεθεατές. Ήταν μια από τις πολύ καλές στιγμές της καριέρας τους, γεγονός που αποδεικνύεται και από το ότι το single -πολύ γρήγορα- άγγιξε την κορυφή των charts της Αγγλίας. Μετά από λίγο, ένα ακόμη single τους σκαρφάλωσε στην κορυφή, μένοντας εκεί για επτά ολόκληρες εβδομάδες, το «From Me To You». Αμέσως μετά, οι Beatles κυκλοφόρησαν το «She Loves You» (Yeah, Yeah, Yeah), άλλο ένα Νο.1 για τα θρυλικά «σκαθάρια». Η Beatlemania άρχισε να εξαπλώνεται από άκρη σε άκρη. Ένα ακόμη single τους, το «I Want To Hold Your Hand», προκάλεσε παραλήρημα στον κόσμο. Το κομμάτι μπήκε κατευθείαν στο Νο.1 των charts, πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα μόνο στην Αγγλία.
YouTube THE BEATLES - 100 Greatest Songs
1964
Είχε μπει ήδη το 1964, αλλά δυστυχώς οι Beatles δεν ήταν ακόμα γνωστοί στην Αμερική, παρόλο που στην Αγγλία πραγματοποιούσαν ήδη θεαματικές πωλήσεις. Οι Αμερικανοί γνώρισαν τα «σκαθάρια» μέσα από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις τους σε διάφορα βρετανικά shows, που μεταδίδονταν και στην αμερικάνικη τηλεόραση, όπως για παράδειγμα το Show του Ed Sullivan. H δημοτικότητα τους ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας τους και το τραγούδι τους «I Want To Hold Your Hand» ακουγόταν σε ολόκληρο τον κόσμο, με αποτέλεσμα τον Απρίλιο του 1964 οι Beatles να μπουν για πρώτη φορά στα πέντε πρώτα singles του Hot 100 του Billboard.
Στον Καναδά επίσης, εννέα στα δέκα singles του ραδιοφωνικού Top 10 ανήκαν στους Beatles. Είχαν καταφέρει να αποδείξουν ότι αυτό που έκαναν ήταν σημαντικό. Το Λίβερπουλ απέκτησε μεγάλη φήμη και οι Beatles μάγεψαν με τα τραγούδια τους εκατομμύρια ανθρώπους, αποδεικνύοντας ότι η μουσική είναι τόσο «έξυπνη», ώστε να μπορεί να σαγηνεύει άτομα κάθε ηλικίας.
 |
| Ξενοδοχείο Plaza |
Η Beatlemania έκανε τον κόσμο να παθαίνει υστερία και σίγουρα υπήρξαν πολλοί που θα έδιναν τα πάντα για να δουν έστω μία φορά το αγαπημένο τους συγκρότημα από κοντά. Τόσο στην αμερικάνικη, όσο και στην αγγλική αγορά, άρχισαν να πωλούνται από μπλουζάκια, καπελάκια και τσάντες με φωτογραφίες των «σκαθαριών», μέχρι και πλαστικά κουκλάκια με τις μορφές των Beatles. Ο John Lennon και ο Paul Mc Cartney απέκτησαν μεγαλύτερη δημοτικότητα σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος.
Οι Beatles ήταν εκείνοι που ενθάρρυναν τους Rolling Stones στα πρώτα τους βήματα, γράφοντας μάλιστα το δεύτερο single τους «I Wanna Be Your Man». Από πολλούς χαρακτηρίστηκαν ένα φαινόμενο. Έβγαζαν τη μια επιτυχία μετά την άλλη και το κοινό τους ακολουθούσε γιατί τα τραγούδια τους είχαν πάντα κάτι το αυθεντικό. Παρόλο που τα δύο πρώτα άλμπουμ τους, «Α Hard Day’s Night» και «Help», δεν ανήκαν στη συνηθισμένη pop γκάμα, επικροτήθηκαν στο έπακρο.
Τα «σκαθάρια» άρχισαν να κερδίζουν μουσικά βραβεία για την προσφορά τους στη βρετανική μουσική. Λίγο πριν τελειώσει το 1965, ανέβασαν ένα ακόμη Νο.1 single, αυτή τη φορά το double sided «We Can Work It Out»/«Day Tripper» (και τα δύο τραγούδια από το ίδιο 45άρι ήταν τόσο εξαιρετικά που πήγαν και τα δύο στο Νο.1 της Αγγλίας).
H θρυλική συναυλία στο Shea Stadium..
1965
Η 15η Αυγούστου του 1965 ήταν μία ιστορική βραδιά για τους Beatles στην Αμερική. Το Shea Stadium γέμισε με περισσότερους από 60.000 θεατές. Ποτέ έως τότε συναυλία δεν είχε συγκεντρώσει τόσο πολυάριθμο κοινό. Η θρυλική αυτή εμφάνιση κατέρριψε ένα ακόμη ρεκόρ της show biz. Tα έσοδα της βραδιάς ανήλθαν σε 304.000 δολάρια, ποσό πρωτοφανές για την εποχή. Για να τηρηθεί δε κάποια στοιχειώδης τάξη στους έξαλλος θαυμαστές, χρειάστηκαν 2.000 άνδρες ασφαλείας, εκτός από τις αστυνομικές δυνάμεις.
 |
| Η συναυλία στο Shea Stadium |
Η παρασημοφόρηση από τη Βασίλισσα Ελισάβετ..
Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, οι Beatles προσκλήθηκαν στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Η βασίλισσα τους απένειμε το τιμητικό μετάλλιο MBE (Members of British Empire) -το οποίο έως τότε κατείχαν μόνον ήρωες πολέμου- για την προσφορά τους "στην προβολή της Βρετανίας στο εξωτερικό". Λέγεται μάλιστα ότι είχαν τόσο τρακ και νευρικότητα πριν από τη συνάντηση με τη βασίλισσα, ώστε χρειάστηκε να πάρουν μια μικρή δόση ναρκωτικών για να… ηρεμήσουν.
Τα Χριστούγεννα του 1965 οι Beatles κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Rubber Soul», που δεν ήταν ένα απλό compilation, αποτελούμενο από κάποια τραγούδια. Ήταν μια εκπληκτική συλλογή με ποικίλα ακούσματα, από το σατιρικό «Nowhere Man», μέχρι το αξιοσημείωτο «In My Life». Το μουσικό στυλ των Beatles ήταν τόσο όμορφο, που πολλά συγκροτήματα εκείνης της εποχής το υιοθέτησαν στα τραγούδια τους. Οι Byrds, Yardbirds και οι Rolling Stones είναι τρανά παραδείγματα.
1966
Κατά τη διάρκεια του 1966, εξακολουθούσαν να εμφανίζονται ζωντανά στη σκηνή μπροστά σε χιλιάδες θαυμαστές, που έφταναν στα όρια της υστερίας. Το μόνο μελανό σημείο ήταν το κοινό της Ιαπωνίας, που κάθε άλλο παρά φιλικό ήταν, ως προς τους Beatles. Στο Τόκιο μάλιστα, λίγο πριν ξεκινήσουν μια συναυλία, αντιμετώπισαν την οργή κάποιων μαθητών, ενώ λίγο αργότερα δέχθηκαν μέχρι και απειλές για τη ζωή τους.
Το γκρουπ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ιαπωνία, απογοητευμένο από το κοινό, μη ξέροντας όμως ότι αυτά τα επεισόδια θα συνεχίζονταν και στη Μανίλα. Εκεί, ο κόσμος ξέσπασε εναντίον των Beatles, γιατί δε δέχθηκαν να πάνε μετά τη συναυλία σε ένα πάρτι, όπου θα βρισκόταν και ο τότε Πρόεδρος, Ferdinand Marcos. Λίγους μήνες αργότερα, τα πράγματα χειροτέρεψαν...
Το γκρουπ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ιαπωνία, απογοητευμένο από το κοινό, μη ξέροντας όμως ότι αυτά τα επεισόδια θα συνεχίζονταν και στη Μανίλα. Εκεί, ο κόσμος ξέσπασε εναντίον των Beatles, γιατί δε δέχθηκαν να πάνε μετά τη συναυλία σε ένα πάρτι, όπου θα βρισκόταν και ο τότε Πρόεδρος, Ferdinand Marcos. Λίγους μήνες αργότερα, τα πράγματα χειροτέρεψαν...
 |
| Το 'Hey Jude' παραλίγο να μη κυκλοφορήσει ποτέ επειδή το σήμα της δισκογραφικής των Beatles «θύμιζε αιδοίο» |
John Lennon: "Οι Beatles πιο δημοφιλείς, ακόμα και από τον Χριστό"
Οι καταστάσεις στη ζωή του συγκροτήματος άρχισαν να ξεφεύγουν εκείνη την εποχή. Στην Αμερική υπήρξαν μερικοί που έκαψαν τους δίσκους των Beatles, επειδή ο John Lennon είχε δηλώσει ότι «αυτή τη στιγμή οι Beatles είναι πιο δημοφιλείς, ακόμα και από τον Χριστό». Αν και όλα αυτά πέρασαν απαρατήρητα από τους Βρετανούς, το πλήγμα ήταν μεγάλο. Εξαντλημένοι πλέον, έδωσαν την τελευταία τους συναυλία στην Αμερική, και συγκεκριμένα στο Candlestick Park του San Francisco, στις 29 Αυγούστου του 1966.
Αντίθετα, στην Αγγλία, η επιτυχία τους συνεχιζόταν και τα Νο.1 τραγούδια τους διαδέχονταν το ένα, μετά το άλλο. Το «Paperback Writer» και το «Yellow Submarine»/«Eleanor Rigby», ένα από τα doubled sided singles των Beatles με την υπογραφή του Ringo Starr, γνώρισαν ταυτόχρονα τη δόξα της κορυφής.
Αντίθετα, στην Αγγλία, η επιτυχία τους συνεχιζόταν και τα Νο.1 τραγούδια τους διαδέχονταν το ένα, μετά το άλλο. Το «Paperback Writer» και το «Yellow Submarine»/«Eleanor Rigby», ένα από τα doubled sided singles των Beatles με την υπογραφή του Ringo Starr, γνώρισαν ταυτόχρονα τη δόξα της κορυφής.
Μετά το τέλος του 1966, οι Beatles θέλησαν και πάλι να εμφανιστούν μπροστά στο κοινό τους. Δεν ήταν εύκολο γι’ αυτούς να ξεχάσουν τις άσχημες εμπειρίες τους, αλλά από την άλλη μεριά δε μπορούσαν να ξεχάσουν, ούτε τη θερμή αποδοχή από τους ανθρώπους, που πραγματικά τους αγαπούσαν. Έτσι, αποφάσισαν να αλλάξουν το look τους και να ξεκινήσουν και πάλι τις δημόσιες εμφανίσεις. Οι φωτογραφίες τους από εκείνη την εποχή έδειχναν μια ολοκληρωτική μεταμφίεση.
Τα «σκαθάρια» λανσάρουν ένα νέο τρόπο ζωής..
1967
Πέρασαν έξι μήνες, για να κυκλοφορήσουν το single «Penny Lane»/«Strawberry Fields Forever». Ήταν το πρώτο single τους που δεν πήγε Νο.1, αφού εκείνη την εποχή τα πρωτεία κρατούσε ο Engelbert Humperdinck με το «Release Me». Παρ’ όλα αυτά, κατάφεραν για μία ακόμα φορά, να δείξουν πόσο καλά συνεργάζονταν ο Paul McCartney και ο John Lennon. Το 1967 οι Beatles είχαν ήδη έτοιμα άλλα 13 κομμάτια. Αυτά αποτέλεσαν το υλικό του νέου τους δίσκου, «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band».
Ήταν η πρώτη φορά, που μέσα στο άλμπουμ προσθέσανε φωτογραφίες από την προσωπική τους ζωή. Παράλληλα, ήταν η πρώτη φορά, που τυπώνονταν οι στίχοι από τραγούδια σε χαρτί που υπήρχε ως ένθετο μέσα στο δίσκο. Κατά γενική ομολογία, τα «σκαθάρια» είχαν λανσάρει ένα νέο τρόπο ζωής, που ξέφευγε αρκετά από τα standards της προηγούμενης δεκαετίας.
Ήταν η πρώτη φορά, που μέσα στο άλμπουμ προσθέσανε φωτογραφίες από την προσωπική τους ζωή. Παράλληλα, ήταν η πρώτη φορά, που τυπώνονταν οι στίχοι από τραγούδια σε χαρτί που υπήρχε ως ένθετο μέσα στο δίσκο. Κατά γενική ομολογία, τα «σκαθάρια» είχαν λανσάρει ένα νέο τρόπο ζωής, που ξέφευγε αρκετά από τα standards της προηγούμενης δεκαετίας.
Φανταχτερά ρούχα, ναρκωτικά, μυστικοπάθεια και απελευθέρωση από τον έλεγχο των γονέων. Στο παρελθόν είχαν επιχειρήσει να πειραματιστούν μουσικά (αυτό φαινόταν ιδιαίτερα σε αποσπάσματα από τα «Beatles For Sale» και «Revolver»), αλλά τελικά κατέληξαν στο να αφομοιώσουν -μέχρι ενός βαθμού- τη νοοτροπία των καρτούν. Υπήρχαν φωτογραφίες τους, τυπωμένες σ’ αυτή τη μορφή. Αλλά ακόμα και στη μουσική τους, μερικές φορές είχαν αυτή τη νοοτροπία, αφού τα τραγούδια τους άγγιζαν μια καρτούν ψυχεδελική κατάσταση, ενώ από την άλλη ήταν χαρακτηριστικό το φιλοσοφικό περιεχόμενο των στίχων τους. Προτιμούσαν τις ορχήστρες και τα μουσικά όργανα που «έβγαζαν» απαλούς ήχους, όπως την κλασική κιθάρα και το βιολί.
Όσο για τις ηχογραφήσεις τους, ήταν για εκείνη την εποχή πρωτοποριακές, και η πιστότητα των δίσκων τους μοναδική, τόσο, που ακόμα και σήμερα μένει ασύγκριτη.
Όσο για τις ηχογραφήσεις τους, ήταν για εκείνη την εποχή πρωτοποριακές, και η πιστότητα των δίσκων τους μοναδική, τόσο, που ακόμα και σήμερα μένει ασύγκριτη.
Η δική τους δισκογραφική και οι νέες επιτυχίες..
1968
Το 1968 οι Beatles ίδρυσαν μια δική τους δισκογραφική εταιρία, την Apple Corps. Το πρώτο single τους που ηχογράφησαν εκεί, ήταν το «Hey Jude», μια εκπληκτική μπαλάντα -διάρκειας 7 λεπτών- και ένα εντυπωσιακό φινάλε. Το επόμενο άλμπουμ των Beatles ήταν το «Yellow Submarine» που επανακυκλοφόρησε και μέσα στο 1999 με ψηφιακή επεξεργασία (remastered). Το εξώφυλλο του δίσκου ήταν εντυπωσιακό, βασισμένο στην ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων.
Όσον αφορά το περιεχόμενο του άλμπουμ, το μισό περιείχε instrumental κομμάτια, με την υπογραφή του George Martin, καθώς επίσης και τέσσερα vocal κομμάτια (τα δύο καλύτερα ήταν το «Hey Bulldog» του John Lennon και το «Only A Northern Song» του George Harrison). Το υπόλοιπο υλικό των Beatles αποτέλεσε το περιεχόμενο του διπλού τους άλμπουμ «The Beatles», ή όπως αλλιώς ήταν γνωστό, «White Album», από όπου τα περισσότερα κομμάτια του ξεχώρισαν σαν singles, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία στην Αγγλία, και όχι μόνο.
Μερικές από τις πολύ καλές στιγμές αυτού του δίσκου ήταν το αφιέρωμα στον Chuck Berry, «Back In The USSR», το «Julia» που ο John Lennon έγραψε για τη μητέρα του, το εκπληκτικό «Blackbird», που έγραψε ο Paul McCartney, και τέλος το πασίγνωστο «While My Guitar Gently Weeps», όπου ο George Harrison έπαιζε κιθάρα μαζί με τον Eric Clapton. Οι Marmalade πήραν αργότερα τη σύνθεση των Beatles «Ob-La-Di, Ob-La-Da», με αποτέλεσμα το κομμάτι να φτάσει στο Νο.1 της Αγγλίας.
Όσον αφορά το περιεχόμενο του άλμπουμ, το μισό περιείχε instrumental κομμάτια, με την υπογραφή του George Martin, καθώς επίσης και τέσσερα vocal κομμάτια (τα δύο καλύτερα ήταν το «Hey Bulldog» του John Lennon και το «Only A Northern Song» του George Harrison). Το υπόλοιπο υλικό των Beatles αποτέλεσε το περιεχόμενο του διπλού τους άλμπουμ «The Beatles», ή όπως αλλιώς ήταν γνωστό, «White Album», από όπου τα περισσότερα κομμάτια του ξεχώρισαν σαν singles, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία στην Αγγλία, και όχι μόνο.
Μερικές από τις πολύ καλές στιγμές αυτού του δίσκου ήταν το αφιέρωμα στον Chuck Berry, «Back In The USSR», το «Julia» που ο John Lennon έγραψε για τη μητέρα του, το εκπληκτικό «Blackbird», που έγραψε ο Paul McCartney, και τέλος το πασίγνωστο «While My Guitar Gently Weeps», όπου ο George Harrison έπαιζε κιθάρα μαζί με τον Eric Clapton. Οι Marmalade πήραν αργότερα τη σύνθεση των Beatles «Ob-La-Di, Ob-La-Da», με αποτέλεσμα το κομμάτι να φτάσει στο Νο.1 της Αγγλίας.
1969
Πολλοί είχαν την αίσθηση ότι τα τέσσερα μέλη των Beatles εργάζονταν και σαν αυτόνομοι μουσικοί, κι αυτό ήταν καλό, τόσο για τη ξεχωριστή τους καριέρα, όσο και για τη συνεργασία και των τεσσάρων στους Beatles, γιατί αυτό που έκαναν ήταν μοναδικό και ο καθένας ήταν τέλειος στο είδος του. Κάποια στιγμή, οι Beatles ξαναγύρισαν στο γνωστό μουσικό στυλ που είχαν τη δεκαετία του ’60, γνωρίζοντας και πάλι επιτυχία, αυτή τη φορά με το «Get Back», όπου μάλιστα συνεργάστηκαν με τον οργανίστα Billy Preston.
Ακόμα, υπήρχε αρκετό ακυκλοφόρητο υλικό του που «περίμενε», γραμμένο σε ταινίες, αλλά αυτό έπρεπε ακόμα να περιμένει για πολύ. Ουσιαστικά, το τελευταίο για εκείνη την εποχή βρετανικό Νο.1 των «σκαθαριών» ήταν το 1969 με το «Ballad Of John And Yoko», στο οποίο εμφανίζονταν μόνο ο Paul McCartney και ο John Lennon.
Ακόμα, υπήρχε αρκετό ακυκλοφόρητο υλικό του που «περίμενε», γραμμένο σε ταινίες, αλλά αυτό έπρεπε ακόμα να περιμένει για πολύ. Ουσιαστικά, το τελευταίο για εκείνη την εποχή βρετανικό Νο.1 των «σκαθαριών» ήταν το 1969 με το «Ballad Of John And Yoko», στο οποίο εμφανίζονταν μόνο ο Paul McCartney και ο John Lennon.
 |
| «Yellow Submarine» |
Ακολούθησε το άλμπουμ «Abbey Road», μια λαμπρή συλλογή από τραγούδια b’ sides, κομμάτια δηλαδή που βρίσκονταν σε flip sides των singles, αναφέροντας ενδεικτικά τα «Mean Mr. Mustard», «Polythene Pam», «She Came In Through The Bathroom Window» και «Golden Slumbers»/«Carry That Weight». Το «Come Together» του John Lennon και το «Something» του George Harrison ήταν επίσης από τις καλές στιγμές των Beatles. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνά κανείς το ιστορικό «Yesterday» που έφτασε δυστυχώς μόνο μέχρι το Νο.4, δηλαδή στη χαμηλότερη θέση, που είχαν φτάσει ποτέ οι Beatles από την εποχή του «Love Me Do» (1962).
Το 1970 τα «σκαθάρια» έκαναν τη μουσική επένδυση στην ταινία «Let It Be», σε παραγωγή του Phil Spector. Το ομώνυμο τραγούδι έγινε επιτυχία, πηγαίνοντας μέχρι το Νο.2 της Αγγλίας πέφτοντας όμως μια εβδομάδα μετά στο Νο.3. Ήταν ολοφάνερο, ότι ούτε ο George Harrison, ούτε ο John Lennon ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με τη στάση του Paul McCartney απέναντι στο συγκρότημα, που με τόση αγάπη είχαν δημιουργήσει. Παράλληλα, η ορχηστρική εκτέλεση του «Long And Winding Road» κατάφερε μόλις και μετά βίας να αγγίξει την κορυφή των charts.
Το 1970 τα «σκαθάρια» έκαναν τη μουσική επένδυση στην ταινία «Let It Be», σε παραγωγή του Phil Spector. Το ομώνυμο τραγούδι έγινε επιτυχία, πηγαίνοντας μέχρι το Νο.2 της Αγγλίας πέφτοντας όμως μια εβδομάδα μετά στο Νο.3. Ήταν ολοφάνερο, ότι ούτε ο George Harrison, ούτε ο John Lennon ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με τη στάση του Paul McCartney απέναντι στο συγκρότημα, που με τόση αγάπη είχαν δημιουργήσει. Παράλληλα, η ορχηστρική εκτέλεση του «Long And Winding Road» κατάφερε μόλις και μετά βίας να αγγίξει την κορυφή των charts.
Η αρχή του τέλους και η γνωριμία του John Lennon με τη Yoko Ono..
 |
| Yoko Ono, John Lennon και Paul McCartney |
Θριαμβευτικά, με το ‘’Abbey Road’’ και το ‘’Let It Be’’ (που ήταν τελικά το τελευταίο τους άλμπουμ, αλλά και το τελευταίο τους ζωντανό), η ιστορία των Beatles έφτασε στο τέλος της. Αιτία ήταν οι εσωτερικές διαμάχες, οι συγκρούσεις, οι ανταγωνισμοί και το ''αγκάθι'' που ακούει στο όνομα Υoko Ono, η οποία είχε εισβάλει το 1966 στη ζωή του John Lennon.
Το 1969, λίγο πριν οι Beatles χωρίσουν και ακολουθήσει ο καθένας τη δική του σόλο καριέρα, ήταν η χρονιά του ''Get Back'', του ''Don't Let Me Down'', του ''The Ballad of John and Yoko'' και του ''Abbey Road'' (το τελευταίο άλμπουμ αποτέλεσμα στενής συνεργασίας και των τεσσάρων μαζί).
Την ίδια χρονία ο John Lennon παντρεύτηκε τη Yoko Ono στο Γιβραλτάρ (20 Μαρτίου) και στη συνέχεια (21 Μαρτίου), από την πολυτελή σουίτα τους στο Χίλτον του Άμστερνταμ, έκαναν εκστρατεία για την ειρήνη. Στις 22 Απριλίου ο John Lennon σε μία σύντομη τελετή, άλλαξε το όνομά του σε John Ono Lennon.
"Ο John και η Yoko? Πολλοί νομίζουν ότι είναι τρελοί. Αλλά αυτός είναι ο John!", σχολίασε ο Ringo Star. Ούτως ή άλλως το 1969 ήταν η χρονιά τους: Διαμαρτυρίες για την ειρήνη, ναρκωτικά (συνελήφθησαν γιατί βρέθηκε στην κατοχή τους κάνναβη), μετακινήσεις και ταξίδια. Το αποκορύφωμα ήταν ότι στις 25 Νοεμβρίου ο Τζον Λένον επέστρεψε στη βασίλισσα το τιμητικό μετάλλιο (MBE, Members of British Empire) -το οποίο τους απένειμε τέσσερα χρόνια νωρίτερα- διαμαρτυρόμενος για την ανάμειξη της Βρετανίας στην Μπιάφρα και το Βιετνάμ. Χειρονομία που θεωρήθηκε μεγάλη προσβολή.
Η δολοφονία του John Lennon και το οριστικό τέλος των ‘’Σκαθαριών’’..
Οι "Υπέροχοι Τέσσερις" ακολούθησαν προσωπικές καριέρες με αρκετές αξιόλογες στιγμές, που όμως ποτέ δεν πλησίασαν την ακεραιότητα του Beatle-ικού καλλιτεχνικού οράματος. Στις 8 Δεκεμβρίου 1980 ο Lennon δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του στη Nέα Yόρκη από τον Marc Chapman. Ο θάνατός του σήμανε και το οριστικό τέλος μίας μεγαλειώδους και μοναδικής στη μουσική σκηνή πορείας.
Oι Beatles αγαπήθηκαν από κοινό και κριτικούς, οι οποίοι ύμνησαν το ιδιαίτερο στιλ και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους: "Μετέτρεψαν τη ροκ σε αξιοσέβαστο μουσικό είδος", "οι στίχοι τους μίλησαν πρώτοι για τον ρατσισμό, την αποξένωση, το άγχος της μεγαλούπολης, την επανάσταση, την αγάπη, την κατανόηση", "τέλειες μελωδίες, άψογες ενορχηστρώσεις".
Όποια και να είναι η απάντηση στο ερώτημα τι δίνει διάρκεια και ανατροφοδοτεί διαρκώς τον θρύλο των Βeatles, ένα είναι σίγουρο: η λατρεία του κοινού, που δεκαετίες τώρα τους συντηρεί όχι μόνο στη μνήμη αλλά και στην πρώτη θέση των πωλήσεων.
Δισκογραφία
– Let It Be «Naked» (2003)
– One (2000)
– In The Beginning-Remastered (2000)
– Yellow Submarine-Remastered (1999)
– Anthology 3 (1996)
– Anthology 2 (1996)
– Anthology 1 (1996)
– Live at the B.B.C (1994)
– Vol. 1-Past Masters (1988)
– 1967-70 (1973)
– 1962-66 (1973)
– Let It Be (1970)
– In The Beginning-Early Tapes (1970)
– Abbey Road (1969)
– Yellow Submarine (1969)
– White Album (1968)
– Magical Mystery Tour (1967)
– Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967)
– Revolver (1966)
– Rubber Soul (1965)
– Help! (1965)
– Beatles For Sale (1964)
– Hard Day’s Night (1964)
– With The Beatles (1963)
– Please, Please Me (1963)
(Οι σύνδεσμοι που οδηγούν σε πληροφορίες ..τραγούδια, βιογραφίες έγιναν από το PAOK26 )
Οτιδήποτε κρίνουμε ενδιαφέρων όσον αφορά την ιστορία των Beatles θα το προσθέτουμε παρακάτω με συνδέσμους παραπομπής...
