Όταν τη δεκαετία του ’80 ο αντίπαλος έμπαινε στη φλογισμένη Τούμπα, έχανε ήδη 1-0, ίσως και 2-0. Τριάντα και σαράντα χιλιάδες τρελαμένα «ορκ» κρέμονταν από τα κάγκελα και δημιουργούσαν ένα ανθρώπινο ηφαίστειο, που εξέχυε την ασπρόμαυρη λάβα, λιώνοντας τον αντίπαλο. Ήταν τόσο μεγάλο το πάθος, που ούρλιαζαν ακόμα και τα τσιμέντα. Το ηχητικό τείχος των οπαδών του ΠΑΟΚ ήταν αξεπέραστο και οι φιλοξενούμενοι έτρεμαν.
Αυτό συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό και στη δεκαετία του ’90, έως ότου ανέλαβε τον ΠΑΟΚ ο Γιώργος Μπατατούδης.
Στο πλαίσιο του –υποτιθέμενου- εκσυγχρονισμού και των τεχνοκρατών που ήταν στη διοίκηση, ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της μετατροπής του πιο «καυτού» ποδοσφαιρικού γηπέδου σε «εκκλησία». Έτσι, αρκετές ομάδες άρχισαν να παίρνουν ισοπαλίες και νίκες στην Τούμπα, που ούτε στα καλύτερά τους όνειρα έβλεπαν. Από τη πιο «μικρή» μέχρι την πιο «μεγάλη».....
«Μην ανάψετε πυρσό θα τιμωρηθούμε, μη βρίζετε θα πληρώσουμε πρόστιμο, μην κάθεστε στους διαδρόμους των θυρών, μη, μη, μη…» ήταν οι απαιτήσεις των εκάστοτε διοικούντων, την ώρα που η ομάδα δεχόταν συνεχείς «μαχαιριές» από αντιπάλους και διαιτητές, χάνοντας παιχνίδια, βαθμούς και ελπίδες για διακρίσεις.
Από τη στιγμή που ανέλαβε τη διοίκηση ο Θόδωρος Ζαγοράκης, υπήρξαν μερικές εκλάμψεις, με την κερκίδα στην Τούμπα να είναι βγαλμένη από τις παλιές καλές εποχές. Ήταν όμως μόνο εκλάμψεις.
Τα βιντεάκια, τα κινητά, τα λέιζερ, το στοίχημα και η λεζάντα στους φίλους, σημεία των καιρών, έχουν αδυνατήσει αισθητά το πάθος, τον παλμό και τη… φασαρία που βγαίνει από την εξέδρα. Μπορεί κάποιοι να κάνανε τον ΠΑΟΚ μόδα, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν είναι μόδα. Ο ΠΑΟΚ είναι… νυν και αεί. Το μεγαλείο του είναι ατελείωτο.
Αυτά που τελειώνουν με το πέρασμα του χρόνου είναι τα ασπρόμαυρα «ορκ»…
metrosport.gr
