Από την εποχή της λαίλαπας Κόκκαλη, το σύστημα πάντα έβρισκε ανθρώπους πρόθυμους να κάνουν το άσπρο μαύρο ώστε να παρουσιάσουν χωρίς λεκέδες και πιο φανταχτερό το περιτύλιγμα του σάπιου ποδοσφαιρικού προιόντος που πουλούσαν. Από τον Βάσσο Κωνσταντίνου που έβλεπε τα πέναλτυ-εγκλήματα σαν καθαρά και τα λάνσαρε ως τέτοια στον τύπο για να έχουν επιχειρήματα τα πρόβατα κόκκινης απόχρωσης, το Θέμο Αναστασιάδη που παρομοίαζε το χασάπη Βαλλιάνο με τον Κολίνα, τους υπεύθυνους της ΚΕΔ που βαθμολογούσαν με άριστα τους κάθε λογής Ψυχομάνηδες, Παπαπέτρου, Κασναφέρηδες και Μπριάκους, τα τσιράκια στυλ Γενεράλη που έκαναν τη βρώμικη δουλειά ως τους εκφωνητές και τηλεσχολιαστές «ειδικούς», όλοι είχαν έναν κοινό σκοπό και παρονομαστή: την τιμιότητα του Ολυμπιακού. Τότε ήταν το Αιγάλεω (καμάρι της καλύβας του μπαρμπα-Θωμά), και διάφοροι άλλοι δορυφόροι και παραρτήματα που απολάμβαναν την εύνοια του συστήματος παράλληλα με το χτίσιμο ενός ανάλογου κοινωνικού προφίλ. Αυτά πήγαιναν πακέτο. Κανείς δεν πρόβαλε τις σφαγές και τη λυπηρή αλήθεια αλλά το μοντέρνο ποδόσφαιρο που παίζει ο Χατζάρας και το πόσο ανατρεπτικές είναι οι ομάδες που φτιάχνει ο Κομπότης.
Στην εποχή που διανύουμε τώρα, τη Β’ Δυναστεία του Πρωθυπουργου πλέον της Ελλάδας, Ευάγγελου Μαρινάκη, οι ομοιότητες με την προηγούμενη είναι συντριπτικές, με την μοναδική διαφορά του ότι δεν κρατούνται ούτε τα προσχήματα. Η παρούσα κυβέρνηση άλλωστε, που με μεγάλη διαφορά και οι συμπολίτες μας στήριξαν με την ψήφο τους για να φέρει την αξιοκρατία και την αριστεία (sic), είναι εγγυήτρια δύναμη για την επιτυχία της ομάδας (των ομάδων) του Πρωθυπουργού και αν τυχόν σκαλώσει κάτι μέσα στις γραμμές δεν μπορεί να γίνει το ίδιο στις επιτροπές και τα δικαστήρια. Επί Κόκκαλη ήταν τα παραπάνω, σήμερα όλα προβάλλονται απευθείας από τα μέσα και τις συχνότητες των (πολλών) καναλιών συμφερόντων του Πρωθυπουργου: οι σουρωμένοι αρχιδιδιαιτητές που βλεπουν πλεονέκτημα σε πέναλτυ, οι εντεταλμένοι τους με βορειοευρωπαικό στυλ Τιερί Ρουσσέλ και Ντιτρού (εμφανισιακά, μην βιαστείτε να γράψετε μηνύσεις), οι Καραπαπάδες και οι Καρπετόπουλοι. Το μοντέρνο ποδόσφαιρο που παίζει ο Μάντζιος και το πόσο ανατρεπτικές είναι οι ομάδες που φτιάχνει ο Καρυπίδης.
Επειδή σε αυτήν τη μάχη το δίκιο είναι με το μέρος μας, μία είναι η απαίτηση προς τη διοίκηση της ομάδας: Να φτάσει ως το τέλος. Ακόμα κι αν το παιχνίδι ειναι στημένο κι απο πριν ξεπουλημένο. Ακόμη κι αν προσπαθούν να μας πείσουν με δικαστικες αποφάσεις - προπομπους για το μέλλον πως η Βέροια είναι η αιτία για τη σήψη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως έγινε σημερα. Το κράτος και το κατεστημένο είναι εναντίον μας όπως ήταν πάντα και το ξέρουμε, ας είναι. Στον πόλεμο κρίνονται πολλά.
Στην εποχή που διανύουμε τώρα, τη Β’ Δυναστεία του Πρωθυπουργου πλέον της Ελλάδας, Ευάγγελου Μαρινάκη, οι ομοιότητες με την προηγούμενη είναι συντριπτικές, με την μοναδική διαφορά του ότι δεν κρατούνται ούτε τα προσχήματα. Η παρούσα κυβέρνηση άλλωστε, που με μεγάλη διαφορά και οι συμπολίτες μας στήριξαν με την ψήφο τους για να φέρει την αξιοκρατία και την αριστεία (sic), είναι εγγυήτρια δύναμη για την επιτυχία της ομάδας (των ομάδων) του Πρωθυπουργού και αν τυχόν σκαλώσει κάτι μέσα στις γραμμές δεν μπορεί να γίνει το ίδιο στις επιτροπές και τα δικαστήρια. Επί Κόκκαλη ήταν τα παραπάνω, σήμερα όλα προβάλλονται απευθείας από τα μέσα και τις συχνότητες των (πολλών) καναλιών συμφερόντων του Πρωθυπουργου: οι σουρωμένοι αρχιδιδιαιτητές που βλεπουν πλεονέκτημα σε πέναλτυ, οι εντεταλμένοι τους με βορειοευρωπαικό στυλ Τιερί Ρουσσέλ και Ντιτρού (εμφανισιακά, μην βιαστείτε να γράψετε μηνύσεις), οι Καραπαπάδες και οι Καρπετόπουλοι. Το μοντέρνο ποδόσφαιρο που παίζει ο Μάντζιος και το πόσο ανατρεπτικές είναι οι ομάδες που φτιάχνει ο Καρυπίδης.
Επειδή σε αυτήν τη μάχη το δίκιο είναι με το μέρος μας, μία είναι η απαίτηση προς τη διοίκηση της ομάδας: Να φτάσει ως το τέλος. Ακόμα κι αν το παιχνίδι ειναι στημένο κι απο πριν ξεπουλημένο. Ακόμη κι αν προσπαθούν να μας πείσουν με δικαστικες αποφάσεις - προπομπους για το μέλλον πως η Βέροια είναι η αιτία για τη σήψη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως έγινε σημερα. Το κράτος και το κατεστημένο είναι εναντίον μας όπως ήταν πάντα και το ξέρουμε, ας είναι. Στον πόλεμο κρίνονται πολλά.
